Aktywnie łączymy skuteczność zabiegów z leczeniem w ramach oferowanych terapii:

Mednatura

To nowatorski zabieg terapeutyczny stymulujący układ nerwowo-mięśniowy, polega na poddawaniu pacjenta losowym nieregularnym ruchom (stochastycznym). Zastosowanie może mieć wymiar terapeutyczny lub profilaktyczny w wielu schorzeniach neurologicznych czy ortopedycznych. Zastosowanie znajduje przede wszystkim w ch. Parkinsona, SM, zaburzeniach równowagi czy nietrzymaniu moczu.

W trakcie konsultacji z fizjoterapeutą zostaje przeprowadzony wywiad podmiotowy (ogólne i szczegółowe pytania na temat stanu zdrowia pacjenta) oraz przedmiotowy (badania pacjenta w celu pełnej oceny fizjoterapeutycznej). Na podstawie zebranych informacji o dolegliwościach pacjenta terapeuta prowadzący dobiera odpowiednie zabiegi fizjoterapeutyczne oraz zaleca częstotliwość zabiegową.

Elektroterapia to zabieg, podczas którego stosuje się różnego typu prądy lecznicze stałe lub zmienne o różnej częstotliwości. Zabieg jest przeprowadzany na oczyszczonej skórze a do zabiegu należy zdjąć wszystkie metalowe części w miejscu zabiegu. Udając się na zabieg, pacjent powinien mieć strój pozwalający na szybki dostęp do okolicy zabiegowej. W większości przypadków zostaje odkryty tylko obszar, na który przepisany jest zabieg.

Nie wykonujemy elektroterapii:

  • Na okolicę głowy
  • Na okolicę dróg płciowych
  • Na okolicę twarzy  wykonujemy elektrostymulację, nie wykonujemy galwanizacji ani jonoforezy

Prądy TENS stosowane są głównie w terapii przeciwbólowej. Ich działanie polega na hamowaniu docierania bodźców bólowych do mózgu. Terapia prowadzi do złagodzenia objawów. W zależności od czasu trwania schorzenia dobiera się odpowiednie modulacje zabiegowe prądu TENS. Zabieg daje bardzo szybkie efekty przeciwbólowe, zarówno w stanie ostrym, jak i w przypadku bólu przewlekłego.

Najczęstsze schorzenia:

  • Stany pooperacyjne
  • Stany pourazowe
  • Korzeniowe zespoły bólowe
  • Uszkodzenia nerwów obwodowych
  • Zmiany zwyrodnieniowe

W tym zabiegu działanie przeciwbólowe wywoływane jest przy pomocy nakładających się na siebie fal płynącego prądu pomiędzy katodą (plusem) i anodą (minusem). Zabieg wykonuje się przy pomocy dwóch lub czterech elektrod. W zależności od okolicy i rodzaju schorzenia.

Przykładowe wskazania:

  • Dysfunkcje mięśni: osłabienie mięśni, pourazowe i pooperacyjne urazy mięśni, odruchowe zwiększanie napięcia mięśni (np. jako konsekwencja zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa)
  • Urazy kończyn, skręcenia, zwichnięcia
  • Opóźnienie zrostu kostnego

Zabieg jest wykonywany głównie przy osłabionej sile mięśniowej, porażeniach wiotkich np. po udarze lub po uszkodzeniu nerwów. Można dzięki temu zabiegowi zapobiec zanikom mięśniowym, przywrócić siłę i odbudować masę mięśniową.

Przykładowe wskazania:

  • Osłabienie siły mięśniowej, urazy mięśni
  • Odnerwione mięśnie
  • Zaniki mięśniowe
  • Stan po niedowładach

Wykorzystanie prądy stałego (galwanicznego) w celu odpowiedniej stymulacji danej okolicy ciała. Zabieg wykonywany jest na zlecenie lekarza. W zależności od schodzenia z jakim zgłasza się pacjent oraz okresie (ostry, przewlekły) wykonywana jest odpowiednia procedura tego zabiegu.

Przykładowe wskazania:

  • Nerwobóle
  • Zapalenia nerwów
  • Zespoły korzeniowe
  • Rwa kulszowa, rwa ramienna

Polega na wprowadzeniu leku przez nieuszkodzoną skórę za pomocą prądu stałego (galwanicznego). Zaletą tego zabiegu jest wprowadzenie leku do głęboko położonych tkanek z pominięciem układu pokarmowego. Efekt terapeutyczny utrzymuje się długo (nawet do 48 h). Zabieg jest wykonywany na zlecenie lekarza, pacjent otrzymuje również receptę na odpowiedni lek do zabiegu.

Przykładowe wskazania:

  • Przykurcze
  • Blizny
  • Stany pourazowe stawów i mięśni
  • Zespoły bólowe stawów
  • Stany zapalne tkanek miękkich

Ten zabieg wykorzystuje prąd stały (galwaniczny) o małym natężeniu wraz z nałożonym na niego prądem zmiennym (faradycznym). W trakcie trwania zabiegu działanie prądu nigdy nie spada do zera, zawsze jest delikatnie powyżej (dzięki małej dawce prądu galwanicznego). W zależności od schorzenia, czasu trwania i miejsca wykorzystuje się różne modulacje prądów DD.

Przykładowe wskazania:

  • Zespoły bólowe jako następstwo urazu
  • Stany pourazowe
  • Zaniki mięśni z nieczynności
  • Nerwobóle
  • Bóle korzeniowe

Ma działanie przeciwbólowe z wykorzystaniem stałych parametrów prądu. Timp=2ms (czas impulsu), Trest=5 ms (czas przerwy). Można wyróżnić dwie metody układania elektrod w tym zabiegu:

  • Miejscowa – elektrody układane są wzdłuż lub w poprzek konkretnego mięśnia. Rzadko spotykane.
  • Segmentowa – elektrody układa się w określonej kombinacji przykręgosłupowo.

Przykładowe wskazania w metodzie miejscowej:

  • Bóle stawów i kręgosłupa na tle zwyrodnieniowym
  • Stany pourazowe stawów i mięśni
  • Zwiększone napięcie mięśni

Przykładowe wskazania w metodzie segmentowej:

  • Bóle karku, obręczy barkowej, górnej części klatki piersiowej
  • Nerwobóle nerwów międzyżebrowych
  • Bóle w dolnym odcinku kręgosłupa, obręczy kończyny dolnej

W trakcie zabiegu z głowicy zabiegowej wytwarzane są ultradźwięki o odpowiedniej częstotliwości (powyżej 20 000Hz), które mają zdolność do przenikania prze różne struktury organizmu docierając do określonej okolicy i stymulując ją. Do zabiegu jest stosowany specjalistyczny żel przewodzący ultradźwięki. Można również zamiast żelu użyć leku przeciwbólowego i wtedy zabieg nosi nazwę ultrafonoforezy. W takim przypadku podobnie jak w jonoforezie, lek za pomocą ultradźwięku docieka w konkretne miejsce z pominięciem układu pokarmowego.

Przykładowe wskazania:

  • Zespoły bólowe w chorobach zwyrodnieniowych stawów
  • Zmiany zapalno-zwyrodnieniowe ścięgien (np. ostroga piętowa)
  • Zespoły przeciążeniowe mięśni i ścięgien
  • Bolące blizny

Ogólne główne przeciwwskazania:

  • Wszczepiony rozrusznik serca;
  • Obecność metali w okolicy poddawanej zabiegowi;
  • Ciąża;
  • Nowotwory;
  • Ostre infekcje i stany gorączkowe;
  • Zakrzepowe zapalenie żył;
  • Wyniszczenie i ciężki stan pacjenta;
  • Zaawansowana osteoporoza;
  • Nasady kości u dzieci;
  • Nieustabilizowane choroby układu krążenia;
  • Przerwanie ciągłości tkanek w miejscu poddawanym zabiegowi.

Wykorzystuje działanie pola magnetycznego i elektrycznego o niskich częstotliwościach. Magnetoterapia wykorzystywana jest w leczeniu schorzeń aparatu ruchu, w tym także tkanek miękkich i skóry oraz w dysfunkcjach układu nerwowego. Wykorzystywane jest w terapii załamań, przewlekłych dolegliwości bólowych, zmian zwyrodnieniowych na różnych etapach. Zabieg wykonuje się w ubraniu, przez gips, a nawet z implantami metalowymi. Jednak elektroniczne wszczepy są przeciwwskazaniem do zabiegu.

Przykładowe wskazania:

  • Stany po złamaniach kości (opóźniony zrost kostny)
  • Stany pooperacyjne endoprotezy biodra i kolana
  • Amputacje
  • Przewlekłe choroby zwyrodnieniowe stawów
  • Zapalenie płuc
  • Owrzodzenia i zmiany troficzne skóry
  • Nerwobóle
  • Zespoły bólowe aparatu ruchu

Ogólne główne przeciwwskazania:

  • Nowotwory oraz stany po przebytych operacjach nowotworowych,
  • Ciąża,
  • Gruźlica,
  • Nadczynność tarczycy,
  • Padaczka,
  • Stan po przeszczepach narządów,
  • Ostra niewydolność wieńcowa,
  • Zakrzepowo-zarostowe zapalenie żył,
  • Ostre stany zapalne i krwawienia,
  • Rozrusznik serca lub inny metalowy implant,
  • Zaburzenie rytmu serca (migotanie przedsionków, częstoskurcze),
  • Choroby zakaźne,
  • Ropne stany zapalne.

Wykorzystanie skupionej wiązki laserowej zastosowane do konkretnego działania. Istotnym elementem jest wielkość okolicy i rodzaj schorzenia. Działanie przeciwbólowe uwidacznia się po serii 8-10 zabiegów. Poza działaniem przeciwbólowym jest również stosowany w terapii ran otwartych, blizn oraz przeciążeniach i zwyrodnieniach. W trakcie zabiegu niezbędne jest założenie specjalistycznych okularów do laseroterapii.

Przykładowe wskazania:

  • Blizny pooperacyjne, przeszczepy skóry, choroby skóry
  • Owrzodzenia
  • Choroby przewlekłe o podłożu reumatycznym
  • Choroby zwyrodnieniowe i stany zapalne stawów
  • „łokieć tenisisty” „łokieć golfisty”
  • Otwarte rany

Podczas zabiegu organizm pacjenta poddawany jest działaniu promieniowania IR (podczerwonego). W trakcie zabiegu specjalna żarówka rozgrzewa się emitując uczucie ciepła. W zależności od rodzaju schorzenia z jakim zgłasza się pacjent można użyć stosownych filtrów np.

  • Bóle ogólnie w fazie przewlekłej– filtr czerwony – odczuwalne przyjemne ciepło w trakcie zabiegu
  • Gojąca się rana – filtr niebieski – przyśpieszenie procesu gojenia, brak odczuć cieplnych (ewentualnie minimalne ciepło).

Przykładowe wskazania:

  • Schorzenia reumatoidalne w fazie przewlekłej;
  • Przewlekłe zapalenie stawów, jamy ustnej, zatok przynosowych, ucha zewnętrznego, stawów żuchwy;
  • Zespoły przeciążeniowe;
  • Trudno gojące się rany;
  • Stany po odmrożeniach;
  • Ostre stany zapalne,
  • Nerwobóle i inne zespoły bólowe.

Ogólne główne przeciwwskazania:

  • Czynna gruźlica płuc,
  • Ostre stany zapalne,
  • Zagrożenie krwawieniami,
  • Choroba zakrzepowa żył kończyn dolnych,
  • Ciąża,
  • Padaczka,
  • Nowotwory,
  • Nieustabilizowane choroby układu krwionośnego,
  • Stany gorączkowe,
  • Zaburzenia czucia.


Krioterapia miejscowa CO2

Za pomocą czynnika chłodzącego CO2 (dwutlenek węgla) miejscowo schładzamy określone tkanki powodując przekrwienie okolicy ciała poddawanej zabiegowi. Uruchomione w ten sposób mechanizmy krążenia obwodowego i drobnych naczyń krwionośnych powodują efekt przeciwbólowy i przeciwobrzękowy.

Przykładowe wskazania:

  • Stłuczenia, zwichnięcia, krwiaki i inne urazy struktur miękkich we wczesnym stadium,
  • Ostre stany zapalne stawów i tkanek miękkich;
  • Przewlekłe choroby zwyrodnieniowe stawów;
  • Obrzęk limfatyczny;
  • Stany po zabiegach operacyjnych.

Ogólne główne przeciwwskazania:

  • Ciężkie choroby serca i układu krążenia;
  • Stan pozawałowy;
  • Nadwrażliwość na zimno;
  • Stany zapalne naczyń krwionośnych;
  • Schorzenia naczyń obwodowych;
  • Zespół Raynauda;
  • Zespół Sudecka;
  • Ostre infekcje i stany gorączkowe;
  • Odmrożenia;
  • Zapalenie pęcherza moczowego i miedniczek nerkowych;
  • Ogólne osłabienie i wyniszczenie organizmu;
  • Choroby nowotworowe;
  • Zaburzenia troficzne skóry, stany popromienne.

Pacjent powinien mieć ze sobą luźny strój sportowy, niekrępujący ruchów, obuwie sportowe, skarpetki (do ćwiczeń na salach kinezyterapii).

Szeroki wachlarz ćwiczeń ukierunkowanych na konkretny problem pacjenta. W trakcie zajęć indywidualnych terapeuta dobiera odpowiednie ćwiczenia do potrzeb pacjenta. Wykorzystuje się tutaj techniki stretching’u, rozluźniania, wzmacniania, koordynacji nerwowo-mięśniowej, ćwiczenia równoważne, specjalne metody pracy z pacjentem jak np. PNF. W trakcie ćwiczeń terapeuta może wykorzystać pomoce takie jak: piłki i laski gimnastyczne, kształtki do ćwiczeń, ciężarki, niestabilne podłoże.

W ćwiczenia w specjalnym systemie Uniwersalnego Gimnastycznego Usprawniania Leczniczego. Specjalny system podwieszający działa na korzyść pacjenta niwelując efekt grawitacji. W takiej sytuacji łatwiej jest wykonać ruch, który był trudny w normalnych ćwiczeniach. Oprócz możliwości swobodniejszego wykonania ruchu można również w UGUL wzmacniać mięśnie. Do terapii manualnej oraz kinesiotapingu pacjent zakłada wygodą bieliznę, w której czuje się komfortowo przy zdejmowaniu ubrania do zabiegu.

Terapia z wykorzystaniem technik ręcznych oraz z pomocą specjalnych przyrządów do terapii. Jest to szeroko pojęte działanie, które z wykorzystaniem czynnika zewnętrznego (ręka terapeuty lub narzędzie) w odpowiedni sposób stymuluje określone struktury ciała. Techniki stosowane w trakcie terapii manualnej należą do dość bolesnych choć nie zawsze.

Z pomocą specjalnej taśmy elastyczno-klejącej w odpowiedni sposób okleja się określoną okolicę ciała. W zależności od schorzenia najczęściej stosuje się przeciwbólowe, stabilizujące, limfatyczne oklejenie struktury ciała. Skóra powinna być oczyszczona (bez kremów, maści), czasami niezbędna jest depilacja w przypadku miejsca z dużą liczbą włosów.

Zalecane jest zabranie stroju kąpielowego, ręcznika kąpielowego, klapek basenowych.

  • Kąpiel wirowa kończyn górnych (dłonie, nadgarstek, przedramię, łokieć)
  • Kąpiel wirowa kończyn dolnych

Zabieg ten należy do kąpieli częściowych. Jego istotą jest poddanie kończyn pacjenta działaniu ciepłej wody wprawionej w ruch wirowy. Dzięki temu skóra poddawana jest delikatnemu masażowi. Kąpiel odbywa się w specjalnie skonstruowanych wanienkach nazywanych wirówkami. Wykorzystywane w tym zabiegu są skład chemiczny wody oraz czynnik fizykalny – ruch wirowy.

Przykładowe wskazania:

  • Stany pourazowe podudzi lub ramion,
  • Choroby reumatyczne,
  • Zespoły bólowe różnego pochodzenia,
  • Zaniki mięśniowe,
  • Ograniczenie ruchomości w stawach w obrębie podudzi i przedramion,
  • Choroba Raynauda,
  • Stany po odmrożeniach,
  • Zaburzenia krążenia obwodowego.

Ogólne główne przeciwwskazania:

  • Stany zapalne;
  • Stany zakrzepowe żył;
  • Zmiany skórne;
  • Owrzodzenia;
  • Uszkodzenia skóry;
  • Ostre infekcje i stany gorączkowe;
  • Utrudniony kontakt z pacjentem.

Masaż wykonuje się częściowo lub całościowo. Masaż leczniczy wykonuje się wykorzystując konkretne chwyty w odpowiedniej kolejności celem prawidłowego opracowania tkanek organizmu

Wśród technik można wymienić: głaskanie, rozcieranie, ugniatania, wyciskanie, wibracje, wstrząsanie i oklepywanie. Do wyżej wymienionych technik często stosuje się masaż tkanek głębokich, punktów spustowych.. Dobór odpowiednich technik jest zależny od schorzenia z jakim pacjent się zgłasza.

Możliwe odczyny po masażu:

  • Miejscowe:

Poprawa ukrwienia i dotleniania opracowywanych tkanek, widoczny odczyn skórny (rumień) w miejscu wykonywania masażu, poprawa funkcji skóry (pobudzenie podziałów komórkowych, odblokowanie gruczołów potowych i łojowych). Zmniejszenie miejscowego napięcia, zwiększenie elastyczności skóry i tkanek podskórnych, w wyniku zmniejszenia patologicznego podwyższonego napięcia struktur – efekt przeciwbólowy zabiegu.

  • Ogólne:

Zmiany w układzie krążenia, nerwowym, wewnątrzwydzielniczym, dokrewnym, oddechowym, pokarmowym. Odprężenie, ogólne rozluźnienie, spowolnienie pracy serca z jednoczesnym zwiększeniem pojemności minutowej i wyrzutowej. Poprawa komfortu psychicznego pacjenta.

Przykładowe wskazania:

  • Normalizacja napięcia mięśniowego, powysiłkowe zmęczenie mięśni,
  • Stany pourazowe mięśni, zmiany przeciążeniowe narządu ruchu,
  • Blizny pourazowe, pozabiegowe i pooparzeniowe,
  • Nerwobóle,
  • Zespół rwy kulszowej, zapalenie korzonków,
  • RZS, ZZSK;
  • Zmiany zwyrodnieniowe tkanek miękkich, zespół bolesnego barku
  • Choroby zawodowe takie jak: nerwice.

Główne przeciwwskazania:

  • Ostre stany zapalne;
  • Infekcje oraz stany chorobowe przebiegające z podwyższoną temperaturą;
  • Świeże stany pourazowe;
  • Choroby nowotworowe;
  • Epilepsja nieuregulowana;
  • Nieuregulowane schorzenia układu krwionośnego;
  • Choroby zakaźne;
  • Niewyrównane wady serca;
  • Przerwanie ciągłości skóry;
  • Tętniaki naczyniowe.

Masaż bańką chińską jest masażem intensywnym. Działanie opiera się głównie na mechanizmie próżniowym, inaczej mówiąc podciśnieniu. W wyniku zassania większa ilość krwi napływa do drobnych naczynek i uwidacznia się zaczerwienie. W momencie przesuwania bańki po obszarze zabiegowym dodatkowo dochodzi do podrażnienia zakończeń nerwowych znajdujących się w skórze.  Bańkami można masować daną okolicę ciała lub ułożyć je w określonych punktach akupunkturowych (wg tradycyjnej medycyny chińskiej) lub miejscach bolesnych.

Przeciwwskazania:

  • zmiany troficzne skóry,
  • stany zapalne żył,
  • żylaki,
  • nowotwory,
  • popękane naczynia krwionośne lub inne zaburzenia ze strony układu krążenia,
  • wady serca,
  • miesiączka,
  • ciąża,
  • wiek powyżej 80 lat.

Drenaż limfatyczny jest to zabieg, mający na celu poprawę krążenia limfatycznego, a co za tym idzie redukowanie istniejących obrzęków. W zabiegu stymulowany jest układ limfatyczny, co objawia się pobudzeniem pracy komórek mięśniowych naczyń limfatycznych, a także tworzeniem się nowych obocznych naczyń..

Przykładowe wskazania:

  • obrzęki limfatyczne,
  • wysięki,
  • obrzęki pourazowe,
  • obrzęki pooperacyjne,
  • obrzęki tłuszczowe.

Ogólne główne przeciwwskazania:

  • otwarte rany,
  • czynna gruźlica płuc,
  • ostre bakteryjne zapalenia kończyn dotkniętych obrzękiem,
  • ostre zakrzepice kończy zajętych obrzękiem (ryzyko zatoru płucnego),
  • ostre egzemy kończyn dotkniętych obrzękiem,
  • nowotwory tworzące lokalne przerzuty (drenaż limfatyczny wiąże się wówczas ze zwiększonym ryzykiem rozsiewania komórek nowotworowych w trakcie przepływu limfy),
  • obrzęki/ wysięki w przebiegu ostrych stanów zapalnych,
  • guzki niewiadomego pochodzenia,
  • podwyższona temperatura ciała (powyżej 37⁰C),
  • niewydolność serca,
  • złogi blaszki miażdżycowej,
  • stany popromienne.

Zabieg saunowania opiera się na naprzemiennym stosowaniu ciepła i zimna. W trakcie pobytu w saunie dochodzi do szybkiego przegrzania organizmu, a następnie jest ono ochładzane. Korzystać mogą z niej osoby z konkretnymi schorzeniami (niezbędna jest wtedy opinia lekarska pozwalająca na kąpiel w saunie) oraz osoby zdrowe.

Przygotowanie do zabiegu

Pacjent powinien mieć dwa ręczniki. Jeden do wytarcia po kąpieli, drugi do siedzenia w saunie. Z zabiegu korzysta się nago (ewentualnie w stroju kąpielowym typu bikini dla pań, dla panów skąpe majtki kąpielowe). Saunowanie w minimum dwie osoby.

Przed wejściem do sauny należy:

  • skorzystać z toalety,
  • umyć całe ciało, dokładnie wytrzeć ręcznikiem,
  • nie wykonywać dużego wysiłku fizycznego,
  • nie jeść obfitych posiłków, nie wchodzić również na czczo czy po dużej przerwie od ostatniego posiłku,
  • w przypadku dużego zmęczenia lub zdenerwowania zaleca się wypoczynek na 30 minut przed skorzystaniem,
  • przed wejściem powinno się ogrzać stopy w ciepłej wodzie i dokładnie wytrzeć,
  • w saunie należy zachowywać się spokojnie, nie rozmawiać.

Temperatury w saunie:

  • Przy podłodze – 40°C, wilgotność powietrza 20-60 %.
  • Najniższa ławeczka (45 cm wys.) – 40-50 °C, wilgotność 13-37%.
  • Średnia ławeczka (90 cm) – 60 °C, wilgotność 8-23%.
  • Najwyższa ławeczka (135 cm) – 70-80 °C, wilgotność 5-15%.
  • Pod sufitem (235 cm) – prawie 100 °C, wilgotność 2-5%.

Etap 1:

Wejście do sauny i przegrzanie organizmu – około 8-12 minut, w tym po około 2-3 minuty w wymienionych pozycjach:

  • siedzenie na najniższej ławeczce ze stopami na podłodze,
  • wciągnięcie stóp na ławeczkę,
  • siedzenie na średniej ławeczce ze stopami na najniższej,
  • wciągnięcie stóp na ławeczkę,
  • siedzenie na najwyższej ławeczce ze stopami na środkowej,
  • wciągnięcie stóp na najwyższą ławeczkę.

Gdy skóra pacjenta stanie się wilgotna kamienie powinny być polane wodą w celu podniesienia wilgotności w pomieszczeniu (po ok. 6-9 minutach). Przed polaniem należy opuścić najwyższą ławeczkę ze względu na parę wodną wytworzoną w momencie polania. Osoby poczatkujące zmniejszają czas pobytu i nie powinny siadać na najwyższej ławeczce oraz polewać kamieni wodą.

Etap 2:

Schładzanie organizmu – powinno trwać tyle samo czasu ile kapiel w saunie.

Kolejność:

  • Wyjście na świeże powietrze i wzięcie kilku głębszych oddechów, (po chwili mogą pojawić się dreszcze),
  • Wykonanie ochłodzenia ciała za pomocą wody – rozpoczynamy od letniej wody polewając w kolejności:
  • Dłonie i stopy,
  • Ręce i nogi,
  • Następnie tułów,
  • Karki i twarz.
  • Następnie zwiększamy ilość zimnej wody i wykonujemy natrysk.

Osoby początkujące powinny korzystać z letniej wody.

Następnie ocieplamy stopy wodą i powtarzamy cały cykl 1 do 3 razy. Po ostatnim razie pacjent powinien 30-60 minut odpoczywać. Nie wolno od razu pić wody. Powinno skorzystać się z soków owocowych.

Po tym zabiegu można skorzystać lekkiego masażu relaksacyjnego częściowego, który będzie miał na celu dodatkowe wychłodzenie organizmu.

Po pierwszych zabiegach może wystąpić rozluźnienie, osłabienie, pogorszenie stanu ogólnego lub wyczerpanie.

Całość trwa około 2 godzin. Maksymalnie korzystamy raz w tygodniu.

Przykładowe wskazania:

  • Osoby zdrowe korzystają z sauny w celu hartowania organizmu, przyspieszenia wypoczynku czy też zmniejszeniu podatności na przeziębienie i infekcje.
  • W leczeniu niektórych schorzeń z opinią lekarską:
    • Przewlekłego nieżytu oskrzeli i dróg oddechowych;
    • Zaburzeń krążenia w obwodowych częściach ciała (zimne stopy i ręce);
    • Zaburzeń przemiany materii (otyłość, cukrzyca);
    • Przewlekłych chorób reumatycznych;
    • Skłonności do przeziębień;
    • Stanów pourazowych narządu ruchu;
    • Dolegliwości związane z menopauzą;
    • Chorób kobiecych (np. zaburzenie miesiączkowania);
    • Chorób alergicznych.

Przeciwwskazania do sauny

  • Przed przystąpieniem do zabiegu należy skonsultować się z lekarzem w celu uzyskania opinii o możliwości korzystania z tego zabiegu, gdyż występowanie danej dolegliwości np. nadciśnienia nie dyskwalifikuje pacjenta jeśli jest ono odpowiednio leczone i ustabilizowane.
  • Pozostałe przeciwwskazania:
    • Choroby układu krążenia;
    • Ostre choroby infekcyjne, choroby zakaźne,
    • Zaburzenia hormonalne,
    • Choroby oczu np. jaskra,
    • Padaczka,
    • Choroby psychiczne,
    • Choroby nowotworowe,
    • Miesiączka,
    • Ciąża,
    • Bardzo młody wiek (małe dzieci).